“Met een grote shad selecteer je juist op dit formaat. Het is jammer dat deze niet op de foto wilde.” Kevin kamt de stek helemaal uit, maar kan geen vis meer over de streep trekken. Hij besluit om terug te keren naar de eerste stek om te kijken of het gemaal nu wel aan staat.

STROMING = BEET
Dat is het geval, dus werpt Kevin zijn montage snel in het stromende water. “Verre worpen zijn niet altijd noodzakelijk, want de snoekbaarzen liggen hier in maart en bij de opening van het seizoen strak tegen de kant.” Daar ligt ook best wat puin en andere rommel waar je met een jigkop snel vast aan komt te zitten. Met de dropshot raak je hoogstens je gewichtje kwijt, maar red je doorgaans de haak en de shad. “Dit zijn ideale stekken voor de dropshotmontage. Die moet je echt even uitpeuteren”, zegt Kevin terwijl hij zijn shad geconcentreerd strak tegen de oever binnen vist. Daar maak je overigens ook kans op snoek. “En dat zijn meestal niet de kleinste. Zo ving ik mijn PR snoek als bijvangst op de dropshot tijdens het snoekbaarzen. Doordat je de vis met deze montage meestal voorin de bek haakt, heb je een goede kans om snoek te landen aangezien die de lijn minder snel door kan bijten. Als de kans op snoek heel groot is, of je daar gericht op vist, adviseer ik wel om een staaldraadje te gebruiken.” Na een paar worpen wordt de shad plotsklaps gegrepen. Vakkundig drilt Kevin de vis vlot richting het net en met een vloeiende beweging schept hij zijn buit. “Zo, die is binnen”, zegt hij glunderend. “Het ging vandaag niet vanzelf, maar deze afsluiter in de vorm van een mooie snoekbaars maakt de hele dag in één klap goed.”

Prik de haak door de neus van de shad, zodat die meer bewegingsvrijheid heeft. Aangezien de snoekbaars zijn prooi van voren pakt is deze ‘flinterdunne’ bevestiging toch effectief.

Stap 6: Prik de shad door de neus op de haak en klaar is Kees.

Stap 5: Bevochtig de knoop en trek die rustig, doch stevig aan.

Stap 4: Wikkel de haak vervolgens 5 à 6 keer door de lus.

Stap 3: Breng de haak naar de bovenkant van de – nog niet aangetrokken – lus.

Stap 2: Schuif de haak een stukje omhoog (30-80 cm) en leg een enkele knoop.

Stap 1: Steek het uiteinde van de fluorocarbon onderlijn door het haakoog.

Kevin hangt tijdens het maken van de dropshotknoop een werpgewicht aan de haak. Dit zodat de haak niet kan draaien en de knoop haast niet kan mislukken.

MATERIAAL
Hengel: 210-240 cm lang met een werpgewicht tot 21 gram
Molen: 2000 tot 3000 formaat
Hoofdlijn: 11/00 gevlochten lijn
Onderlijn: één tot anderhalve meter 30 tot 35/00 fluorocarbon
Werpgewicht: 7 tot 15 gram
Haak: maat 2/0
Shad: 10 tot 18 cm

“Daar liggen snoekbaarzen graag bovenop.” Vrijwel direct volgt een aanbeet, maar Kevin slaat helaas een gat in de lucht. “Dat was een ukkie, maar wel lekker dat er al snel actie is.” Na nog een paar missers valt het even stil. “We mikken vandaag op grote vis, dus mis je de aanbeten van klein spul. Dat is normaal.” Als er een plezierjacht voorbij vaart spoort Kevin de kapitein aan om even flink gas te geven. Die turbulentie in het water kan de snoekbaarzen immers activeren. Toch werken de grote snoekbaarzen op deze stek niet mee, dus is het tijd om te verkassen.

STAALHARDE AANBEET
De nieuwe stek is een snelwegbrug die voor flink wat schaduw op het water zorgt. Dat is voor de lichtschuwe snoekbaarzen wel zo prettig, nu het voorjaarszonnetje in kracht toeneemt. Na een verre worp richting de overkant van de brug laat de YouTuber van het kanaal ‘De Baarzentakelaars’ de montage even stil staan. “Draai de lijn wel strak, zodat je contact hebt met het kunstaas. Maar geef de vis even de tijd om te komen kijken wat er te halen valt.” Vervolgens geeft hij een kwartslag met de molenslinger zodat de shad een hupje maakt. “Nu laat ik die weer stilstaan en geef ik wat slack zodat de spanning een beetje van de lijn valt. Daardoor beweegt de shad heel natuurlijk en zakt die als een stervend visje naar de bodem.” Precies op dat moment krijgt Kevin een staalharde aanbeet – ‘alsof er iemand met een hamer op mijn hengel sloeg’ – en zet hij direct de haak. Na één keer kopschudden schiet de vis los. “Shit, dat was een beste. Zeker zestig plus”, klinkt het vertwijfeld.

Door een oudewijvenknoop aan het einde van de leader te maken zeker je het dropshotgewicht zodat dit niet snel los raakt.

 “Felgroen is altijd goed, daar begin ik vrijwel standaard mee. Als dit niet het gewenste resultaat oplevert, probeer ik in de loop van de dag ook wat natuurlijkere kleuren.” De vorm van de staart aan de soft plastic maakt volgens hem niet veel uit. “Zowel V-tails als paddletails zijn effectief aan de dropshot.” Behendig prikt hij een haak maat 2/0 precies door het neusje van de shad. Dat ziet er wat kansloos uit, met het grootste deel van het kunstaas zonder haak. “Snoekbaars pakt de shad bij het dropshotten vrijwel altijd van voren, waardoor deze bevestiging van de haak toch bijzonder effectief is”, verzekert Kevin. Het kunstaas zit 30 cm boven het 10 gram zware tungsten werpgewicht. “Zo vis je bij een verre worp – door de hoek van de lijn – vlak boven de bodem en recht voor de kant maximaal 30 cm boven de bodem. De shad is dus altijd in het vizier van de snoekbaars.” Met een krachtige worp vliegt de montage richting de overkant van de Amstel.

EENVOUDIG & EFFECTIEF
De voorliefde voor het dropshotten ontstond tien jaar geleden toen Kevin voor het eerst ging snoekbaarzen. “Met een standaard jigkopje moet je echt even leren om bodemcontact te houden. De eerste keer bakte ik er dan ook helemaal niets van en op aanraden van een vismaat schakelde ik over op de dropshot. Dat is kinderlijk eenvoudig: zolang het werpgewicht op de bodem staat, maak je kans op een aanbeet. Je kunt het haast niet fout doen, mits je niet te snel vist”, legt Kevin uit. Ondertussen vist hij zijn shad langzaam binnen, met de hengel schuin omhoog gericht. “Kijk dit is een mosselbank”, zegt hij als de hengeltop even kort trilt.

Wanneer Kevin richting de Kerkbrug loopt, kijkt hij meteen of de Amstel stroomt. “Als het gemaal verderop aanstaat, dan geldt dat ook voor de ‘glasogen’ hier. Maar er is geen peil op te trekken wanneer het water uit de polder de Amstel in wordt gepompt. Nu staat het gemaal uit, maar er staat wel een lichte trek op het water. Dat is niet verkeerd”, merkt de vlogger enthousiast op. Hij heeft er heel veel zin in vandaag. “Vissen is voor mij spanning en ontspanning ineen. Ondanks, of misschien wel dankzij, mijn ADHD kan ik de hele dag geconcentreerd aan het water staan. Het brengt de drukte in mijn hoofd tot rust.” Als de kerkklokken negen keer luiden merkt Kevin gevat op dat de dinnerbell klinkt. Voordat hij de vis iets kan voorschotelen stapt de brugwachter uit voorzorg op hem af om te melden dat je hier niet vanaf de brug mag vissen. Aan de zijkant daarvan is dit wel toegestaan. “Luister altijd goed naar brugwachters. Zij zijn verantwoordelijk voor de veiligheid rondom de brug – ook voor die van jou”, tipt Kevin. Dat hij op deze stek wil starten ligt voor de hand, want het ruikt hier naar snoekbaars: houten palen, schaduw, een versmalling en een driesprong van waterwegen. De duikende futen die met posjes in de snavel weer boven water komen versterken het vertrouwen. Snoekbaarzen staan echter bekend als uitermate wispelturige vissen, dus het blijft spannend wat er gaat gebeuren.

GROOT EN GROEN
Bij het openen van de tackle box valt het forse formaat van de shads meteen op. “Een exemplaar van 10 tot 18 cm is prima. Snoekbaars is echt niet vies van een flinke hap.” Kevin pakt een grote, chartreuse gekleurde shad om de sessie mee te starten.