HULP VAN VERENIGING
Na zijn verhuizing naar het verpleeghuis in Leusden zocht de familie van Daniel contact met HSV Amersfoort. Dit in de hoop dat de vereniging – met ruim 3.100 leden de grootste sportvereniging van Amersfoort – een oplossing zou kunnen bieden om Daniel te laten vissen en hem zo ook sociale contacten op te laten doen. “Je merkte meteen dat ze ons verzoek serieus en professioneel oppakten”, blikt Sandra opgewekt terug op de eerste kennismaking met de hengelsportvereniging. Die ging direct aan de slag met een inventarisatie onder de vrijwilligers om te zien wie van hen de handschoen wilde oppakken. Rolf en Pim meldden zich, waarna in goed overleg met Daniel en zijn familie direct pragmatisch werd gedacht én gehandeld. Zo konden zij Daniel in 2024 op meerdere vistripjes trakteren. “We zijn heel blij dat zij dit voor hem, en daarmee ook voor ons, willen doen”, zegt Sandra dankbaar.
SOCIALE BETROKKENHEID
De sessies aan de waterkant in Amersfoort bieden Daniel behalve ontspanning ook contact met mensen van buiten de zorggroep. “Lekker ouwehoeren met Rolf en Pim”, zegt hij met een brede glimlach. “Wat ook meespeelt, is dat hij hier tussen de mannen is”, vult Sandra hem aan. “Deze twee vrijwilligers zijn inmiddels een soort vaderfiguren voor hem. Voor Daniel is dit een belangrijke manier om toch deel uit te kunnen maken van een gemeenschap en zich niet geïsoleerd te voelen.” Eenmaal terug in het verpleeghuis te Leusden bieden de visavonturen ook steevast de nodige gespreksstof. “Soms kloppen de verhalen niet helemaal”, grapt zijn zus, “maar dat maakt ook helemaal niets uit. Daniel geniet er namelijk enorm van om met anderen te vissen, samen te zijn, te praten en verhalen uit te wisselen. Deze tripjes helpen daar enorm bij.”

ALZHEIMER NEDERLAND

Dementie treft een groeiend aantal mensen. Eén op de vijf Nederlanders krijgt ermee te maken. Tegen 2040 zal het aantal mensen met de ziekte van Alzheimer zijn gestegen tot meer dan een half miljoen. Iedereen wordt op de een of andere manier geconfronteerd met dementie; ofwel als patiënt, mantelzorger, familielid of vriend.

Alzheimer Nederland is een stichting die zich richt op onderzoek naar en ondersteuning bij dementie, zowel landelijk als regionaal. De stichting biedt hulp aan mensen met dementie en hun naasten, geeft voorlichting en voert bewustwordingscampagnes, en stimuleert wetenschappelijk onderzoek naar de oorzaken en de behandeling van dementie. De missie van Alzheimer Nederland is om verschillende vormen van dementie te voorkomen of te genezen. Tot het zover is, maakt zij zich sterk voor het verbeteren van de kwaliteit van leven van mensen met dementie en hun omgeving. Kijk voor meer informatie op: 
www.alzheimer-nederland.nl

Vaak hadden we een gevarieerde vangst, waarvan we een deel meenamen en gezamenlijk opaten”, blikt Daniel ­terug. Zijn ogen glinsteren nog altijd als hij het erover heeft. Sportvissen was een welkome bron van ontspanning naast zijn zware baan als glazenwasser en gevelreiniger. “In het Rotterdamse was ons motto ‘hard voor weinig en nooit chagrijnig’. Mijn baas was tevens degene die ons op sleeptouw nam met vissen”, zegt hij met een glimlach. Werken is nu helaas niet meer mogelijk en een verhuizing naar verpleeghuis Lisdanuhof in Leusden was essentieel voor goede zorg. Overigens zijn de strandhengels wel meegekomen bij de verhuizing: die staan nu als aandenken te pronken in zijn kamer.

BUITENMENS, TOEN EN NU
Toen Daniel opgroeide in Krimpen aan de Lek was
hij als jochie iedere dag steevast buiten te vinden. ­
“We konden bij wijze van spreken nog geen vijftig meter ­lopen zonder in het water te vallen”, vertelt hij lachend. “We gingen vissen in de slootjes vlakbij huis en samen met mijn zussen bouwde ik vlotten.” De behoefte om naar buiten te gaan is altijd gebleven. “Nu kom ik graag in de tuin van ons zorgcomplex in Leusden en ik ben dol op de verzorging van planten.” Ondertussen komt het eerste blankvoorntje eventjes kort boven water, maar een tweede exemplaar laat vervolgens een poosje op zich wachten. Daar maakt Daniel zich evenwel totaal niet druk om. Vis vangen is niet de belangrijkste reden dat hij graag gaat vissen. Ontspanning staat met stip op één, maar tegelijkertijd biedt het vissen hem een manier om zijn herinneringen levend te houden.

Enigszins moeizaam loopt Daniel richting de stek, een brede sloot in de Amersfoortse wijk Vathorst. Hoewel de oever slechts licht hellend afloopt, is extra hulp noodzakelijk om veilig bij de visstoel te komen. Zijn zus Sandra ondersteunt hem op weg naar de zitplaats, terwijl Pim en Rolf de visspullen alvast klaarmaken. “Die rotenkel speelt weer op. In het verleden heb ik mijn enkel gebroken en daar heb ik soms nog last van”, zegt Daniel terwijl hij plaatsneemt op de stoel. Het klinkt als een logische verklaring voor deze gang van zaken, maar de blik van zijn zus verraadt een andere, meer complexe, oorzaak.

JUVENIELE ALZHEIMER
“Daniel heeft juveniele Alzheimer”, vertelt Sandra ons van een afstandje, terwijl Pim een balletje lokvoer bij de dobber werpt. “Dat is een erfelijke ziekte die zich meestal tussen het vijfendertigste en veertigste levensjaar openbaart. De kans dat je dit erft is circa 50 procent. Mijn bloedtest viel negatief uit, die van Daniel helaas positief.” De ziekte is progressief: in de loop van de tijd nemen de klachten toe en en er is (vooralsnog) geen genezing mogelijk. Er zijn medicijnen die het proces kunnen vertragen, maar de vooruitzichten zijn slecht. “Onze moeder is op 42-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van deze ziekte”, voegt ze er verdrietig aan toe. “Daarnaast is Daniel ook zwakbegaafd en heeft hij daarom geen idee van de toekomst”, zegt Sandra. “Enerzijds maakt dat de situatie draaglijker, anderzijds ook extra moeilijk. Hij begrijpt bijvoorbeeld niet waarom hij steeds meer moeite heeft met de dagelijkse dingen.”

ZEEVIS HERINNERINGEN
Sportvissen was vroeger een belangrijk deel van Daniel’s leven. Aan het zeevissen in het Rotterdamse havengebied heeft hij mooie herinneringen.  “Lekker je onderlijn richting de horizon smijten terwijl de zeeschepen voorbij varen.