TEKST: PIETER BEELEN > FOTOGRAFIE: ERWIN VAN HENSBERGEN > CAMERA: BLACKWATER FILMS

4

2

3

1

>> KORST MONTEREN – STAP VOOR STAP

Scheur een stuk brood af en vouw dit dubbel, met de korst aan de buitenkant. Prik de haak door de korst heen, draai hem om en steek de punt terug in het brood. Zo zit de haak stevig vast en kun je het aas goed werpen.

TUSSENDOORTJE
Brasemvissen vraagt om geduld. “Laten we hier nog ongeveer tien minuten blijven plakken. Levert dat niets op, dan gaan we op zoek naar een nieuwe stek”, stelt Matthijs voor. Stilzitten past niet bij deze sportvisser die duidelijk een voorkeur heeft voor een actieve aanpak. Hoewel er op deze stek brasems rondzwemmen – we zien regelmatig een staart het oppervlak doorbreken als ze met de koppen naar beneden op de bodem rondscharrelen – is hun interesse in het aas zeer gering. Tijd om te verkassen. Bij de nieuwe sloot stuiten Matthijs en Pieter op een schooltje blankvoorns, maar met de huidige, relatief grote haak aan de montage vangen ze die zeker niet. Pieter schakelt snel en knoopt een haakje maat 14 aan zijn lijn met daarop een minuscuul vlokje brood. Vrijwel direct na het inleggen van het dobbertje zeilt dit weg en is vissoort nummer twee een feit. “Geen brasem, maar deze telt ook”, zegt Matthijs tevreden.

STEALTH MODUS
Het voornintermezzo wordt abrupt onderbroken als ze in de sloot met kalme slagen en vrijwel zonder rimpeling een forse karper voorbij zien glijden. “Een polaroid zonnebril is essentieel. Doordat die de schittering op het water weg filtert, kijk je daar als het ware doorheen. Je ziet zó echt veel meer. Zelfs zo’n karper die in ‘stealth modus’ voorbij komt”, legt Matthijs de noodzaak van dit hulpmiddel uit. Deze passant verlegt de focus van beide heren voor de rest van de dag. “Laat die brasems maar even zitten”, zegt Matthijs met een glimlach tegen Pieter. Die is al bezig om zijn montage om te bouwen. De laatste uurtjes van de sessie staan dan ook in het teken van karper en graskarper – al worden ook de roofbleien weer actief. Benieuwd of de karpermissie slaagt? Check dan snel de nieuwe aflevering van VISblad TV. Scan de QR-code, bekijk hem op youtube.com/sportvisserijnl of ga naar facebook.com/sportvisserijnl.

“Dat is een hele beste roofblei”, fluistert Matthijs, wijzend op een grote schim die langzaam richting het spoor korsten koerst

BROOD-ROVER
De switch naar een nieuwe stek pakt goed uit. Daar zien Matthijs en Pieter meteen roofbleien zwemmen, die ook snel enkele gevoerde korsten naar binnen werken. Matthijs werpt zijn dobbermontage met drijvende korst richting de activiteit. “Mijn favoriete set-up is simpel: hengel, lijn en haak. Zo wek je de minste argwaan. Soms is een dobber echter nodig om verder te werpen. Of nog belangrijker: afstand te houden tot de waterlijn. Zo bouw ik een safe zone in die ervoor zorgt dat de vis minder snel schrikt. Met name graskarper kan er bij het geringste (geluid of trilling) als een haas van doorgaan.” Ondertussen veegt Matthijs het zweet van zijn voorhoofd op deze windstille dag. “De wind is vaak een factor van belang in het open polderlandschap, net als de stroming. Met een dobber heb je meer controle en kun je ook makkelijker op half water of op de bodem vissen zonder alles om te bouwen.” De spanning stijgt: een roofblei keert terug naar de korst en hapt zonder enige twijfel toe. “Ja, hangen!” roept Matthijs, waarop de vis direct dekking zoekt tussen de lelies. Met zijn lange penhengel weet hij de roofblei echter weg te houden van obstakels, waarna Pieter de vis kan scheppen.

WOLKEND PAPJE
“De roofblei kunnen we afvinken, op naar de volgende soort”, grapt Matthijs na het terugzetten van de vangst. Bij aanvang had hij naast deze rover ook de brasem en graskarper op zijn ‘verlanglijstje’ staan. Voor brasem, een echte bodemazer, moeten ze het dieper zoeken. Dus wordt de afstand tussen de haak en de dobber verlengd en een knijpgewichtje op de lijn bevestigd om het aas op de bodem te krijgen én te houden. In plaats van een korst gebruikt Matthijs nu een vlok uit het midden van een snee brood. Die vouwt hij om de haak, waarna hij de boel voorzichtig aandrukt. Een deel van het brood blijft luchtig, zodat het aas langzaam zinkt. Dat is ideaal voor op een zachte, met planten bedekte bodem. Om de kans op Abramis brama te vergroten is een voerplekje essentieel. Pieter mengt daarom in een emmertje brood en water tot een papje, waarna precies naast de dobber een wolkje ‘drab’ traag naar beneden zakt.

Rimpelingen in de poldersloot verraden vis op de eerste stek – de spanning stijgt direct. In sluipgang beweegt Matthijs richting de waterkant om door zijn polaroidbril het wateroppervlak af te speuren. “Het zijn vermoedelijk roofbleien”, fluistert hij. “En ondanks hun reputatie als roofvis pakken ze ook gerust een korst of broodvlok”, klinkt het terwijl hij stukjes brood afscheurt. Een klein handje korsten vliegt met beleid het water in. Niet alles op één hoop, maar stuk voor stuk landen de hapjes brood enkele meters uit elkaar op het water. De lichte stroming voert de korsten richting de activiteit. “Voor roofblei werkt een bescheiden hoeveelheid beter, want vaak pakken ze slechts een paar korsten. Hoe meer er drijven, des te minder happig ze zijn. De kans dat ze het haakaas pakken wordt dan ook kleiner”, zegt Matthijs als hij geconcentreerd zijn korstje met haak inwerpt.

BLIJVEN OF GAAN?
“Dat is een flinke roofblei”, fluistert Matthijs, wijzend op een schim die langzaam het voerspoor nadert. De vis zwemt echter onder de korsten door, zonder enig teken van interesse. Even verderop maakt Pieter precies hetzelfde mee. “Het is verleidelijk om deze vissen te blijven volgen, maar als ze geen trek hebben verspil je simpelweg tijd”, zegt Matthijs. “Je kunt beter op zoek gaan naar actieve en azende vissen.” Hij stelt voor om te verkassen. In dit labyrint van sloten, weteringen en vaarten — tientallen kilometers water — is een nieuwe stek nooit ver weg. Het mooie van de polder is dat de bijtlust per sloot flink kan verschillen; ondanks dat het merendeel van de watergangen met elkaar in verbinding staat.