DAGJE UIT ÉN QUALITY TIME
In de loop van de strandsessie komen er nog de nodige botten (kortstondig) op de kant en staat iedereen volop te genieten. “Thuis ben je op zo’n dag ook met elkaar, maar dat is toch wezenlijk anders”, analyseert Saskia. “Dan blijf je langer in je nest liggen, rommel je wellicht wat in huis en pakken kinderen er toch snel weer een schermpje bij. Strandvissen is voor ons echt een dagje uit en quality time – niemand zit op zijn smartphone – waarbij samen plezier hebben vooropstaat.” Als ook de gebruikelijke groepsselfie van het gezin is gemaakt, werpen ze ruim na het middaguur nog een laatste keer in voordat de spullen worden opgeruimd. “’s Ochtends vroeg op pad, lekker een aantal uren vissen, aan het eind van de middag weer naar huis, een hapje eten en daarna heerlijk rozig op de bank ontspannen. Dit was weer een zondag voor in de boeken”, besluit Mike.

TWEEZIJDIGE KENNISOVERDRACHT
Daan is intussen ook op stoom gekomen en draait na een tip van zijn moeder – die als een soort beetmelder fungeert; vrijwel niets ontsnapt aan haar aandacht – een triplet botten binnen. Dat wordt gevierd met de traditionele gevulde koek. “Ik heb dingen van Mike geleerd, hij op zijn beurt van mij en Daan van ons allebei. Vroeger had-ie als klein ventje veel meer hulp nodig, maar tegenwoordig hebben we eigenlijk geen omkijken meer naar hem”, zegt Saskia trots. De kennisoverdracht legt tevens de omgekeerde route af. “Wij leren ook dingen van Daan”, vult Mike aan. “Zo kijkt hij heel veel naar sportvisvideo’s op YouTube, uit binnen- én buitenland. Daar steekt-ie het nodige van op, bijvoorbeeld over zaken als aasaanbieding en speciale technieken om bepaalde knopen te leggen.”

PLEZIER, GEZELLIGHEID EN ONTSPANNING
Inmiddels is het aanzienlijk drukker geworden op het strand en maken wandelaars regelmatig een foto van het vissende gezin. Sommigen zijn ook nieuwsgierig naar waarop precies wordt gevist en of de vangst mee naar huis gaat? “De botten die we nu vangen gaan netjes weer terug. Maar later in het jaar gaat er uiteraard wel eens een visje meer voor eigen consumptie. Zeebaars en tong zijn simpelweg heerlijk”, licht Saskia toe. Toch is een visje voor in de pan niet de hoofdreden dat ze zo vaak op het strand te vinden zijn. Mike: “Voor ons is vissen plezier, gezelligheid én ontspanning. Wij hebben het geluk dat Daan gek is van de hengelsport; als ouder wil je allereerst dat je kind het naar zijn zin heeft. Dus in plaats van een strandwandeling te maken, pakken we de hengels erbij. Want wat is er nou leuker dan vis vangen?!”

ELKAAR HELPEN EN WEGWIJS MAKEN
Daar is geen enkele sprake van. “Je gunt een ander de vis”, zegt Mike die inmiddels ook zijn eerste bot kan noteren. “We zijn geen concurrenten en helpen elkaar waar mogelijk. Ontdek ik dat een bepaalde onderlijn of aascombinatie vis oplevert, dan geef ik dat direct door. Ik vind het juist leuk om te helpen Daan wegwijs te maken in het strandvissen.” Lubbers junior is nog zonder vis, maar blijft de rust zelve. “Je moet niet direct in de stress schieten als het even tegenzit. Het is een kwestie van blijven zoeken, dingen proberen en doorgaan tot het lukt. Soms maakt enkele meters naar links of rechts inwerpen al het verschil omdat daar net een richeltje loopt of een kuiltje ligt.” Als het interval tussen inwerpen en binnenhalen voorbij is maant zijn moeder hem om de lijn niet te snel op te draaien. “Wellicht zit er een vis aan, die zou je dan kunnen verspelen.”

Het samen vissen is voor Mike, Saskia en Daan al twaalf jaar een familietraditie.

TWAALF JAAR FAMILIETRADITIE
Het samen vissen is een familietraditie sinds Mike en Saskia elkaar twaalf jaar geleden ontmoetten. Als vrijwilligers bij de visdag voor mensen met een beperking aan het Noordzeekanaal sprong de vonk over tijdens het carpoolen. “Daan was nog geen twee jaar oud toen we hem op vakantie in Zeeland voor het eerst meenamen naar het strand om te vissen”, zegt Saskia. “Sindsdien gaan we samen op pad zodra we maar kunnen. Altijd naar zee, want daar ligt mijn hart. Al is Daan ieder vrij uurtje aan de waterkant te vinden. Hij vist ook op snoek, karper en witvis.” Plotsklaps valt ze stil: vanuit een ooghoek heeft ze een subtiele tik op haar hengeltop gezien. Met beleid draait ze een mooie bot binnen. “Jullie gooien je aas vermoedelijk over de vissen heen. Begin je de druk al te voelen, Mike?”, vraagt ze plagend.

Daan doet alles op eigen kracht: van het maken van onderlijnen tot het beazen van de haken.

COMPETITIEF & RECREATIEF
Die vertrekken geen spier en werpen hun onderlijnen richting de eerste zandbank die op een kleine honderd meter afstand ligt. “Ik doe vrijwel alles zelf”, zegt Daan. “Van het maken van onderlijnen tot het beazen van de haken. Dat moet ook wel als je wedstrijden vist. Op het WK Kustvissen voor Junioren in Spanje later dit jaar is er niemand op het strand die een helpende hand mag toesteken.” Lubbers junior is nog fanatieker dan zijn vader, aldus senior. “Vroeger was ik een verwoed wedstrijdvisser. Zo ben ik in 2012 met Team Holland wereldkampioen kustvissen geworden, maar tegenwoordig vis ik voornamelijk recreatief. Wel haast ieder weekend – soms ook meerdere dagen – maar veel meer met het gezin dan in wedstrijdverband.”

“Schat, heb jij een paar piertjes voor me?” In veel gezinnen zal zo rond negen uur op zondagochtend aan de ontbijttafel een enigszins soortgelijke vraag klinken – maar dan voor de pindakaas, hagelslag of ander broodbeleg in plaats van zeepieren. Het ontbijt heeft het gezin Lubbers vandaag echter allang achter de kiezen. Ze zijn vroeg vanuit Maassluis vetrokken om op tijd – in dit geval: rond laagwater – op het strand bij de familiebadplaats Oostkapelle te staan. “Dan pakken we mooi het opkomende tij mee en maken we hopelijk kans op een bot en wellicht zelfs een vroege zeebaars”, licht Mike het plan van aanpak voor deze strandsessie eind maart toe terwijl ieder druk doende is met het optuigen van de hengels.

BIJZONDERE BIJVANGST
De eerste ‘bijvangst’ van de dag is overigens al binnen. “Op de parkeerplaats stak net plotseling een roedel damherten over die daarna snel in de duinen verdween. Dat was echt schitterend om te zien”, zegt Saskia terwijl ze routineus een dun slikzagertje van de aasnaald op de haak schuift. Op een paar kitesurfers na is het strand verder praktisch verlaten, dus ze hebben alle ruimte om de hengelsteunen in het zand te steken. Daan staat links, Mike in het midden en Saskia heeft zich met haar hengel op de rechterflank geposteerd. “Met twee hengels gaat het toch al snel op werken lijken. En ook zo kan ik die twee als het goed is wel de baas”, deelt ze een plaagstootje uit aan haar vismaten.

‘NATUURLIJK HELPEN WE ELKAAR, AL VIND IK HET TOCH OOK WEL LEUK OM PAPA TE VERSLAAN’ – DAAN